Sa loob ng maraming taon, ang California Central Warehouse ay itinuturing na isang ligtas na lugar para sa mga winemaker at collectors na mag-imbak ng alak. Dahil sa matibay nitong tatlong talampakang kongkretong pader, inakala nitong ligtas sa lindol, sunog sa kagubatan at iba pang natural na kalamidad. Hanggang, isang araw, umusok ang lahat. Sinira ng apoy ang 250 milyong dolyar na halaga ng alak, kabilang ang mga buong aklatan ng alak, mga vintage na dinadala sa mga restawran at mga bote na puno ng California kasaysayan. Ano ang nagdulot ng apoy na ito? Iyan ay isang kuwento ng pandaraya, paglustay, at panlilinlang... na may isang nahatulang kriminal na pumunta sa kanyang libingan na nagsasabing siya ay inosente.

Makinig ngayon: Vinfamous: Mga Krimen sa Alak at Iskandalo

---

Transcript ng Episode

Ang mga transcript ng Pod People ay ginawa sa isang rush deadline ng isang Pod People contractor. Maaaring wala sa huling anyo ang tekstong ito at maaaring ma-update o mabago sa hinaharap. Maaaring mag-iba ang katumpakan at kakayahang magamit. Ang authoritative record ng Pod People's programming ay ang audio record.

ASHLEY SMITH, HOST:

Ang paglilibot ngayon sa Napa Valley ay nagsisimula sa Mare Island kung saan hindi lahat ay tulad ng tila. Una sa lahat, ang Mare Island ay hindi talaga isang isla; ito ay isang peninsula na nakatago sa San Pablo Bay, 20 milya sa hilaga ng San Francisco. Sa loob ng mga dekada, dadaan ang mga sasakyang militar sa ilalim ng Golden Gate Bridge ng San Francisco, patungo sa Naval Shipyard ng Mare Island. Ang tatlong milyang piraso ng lupang ito ay isang titan ng military industrial complex na natatakpan ng malalaking konkretong gusali.

FRANCES DINKELSPIEL, GUEST:

Sinasabi ng urban lore na ang unang atomic bomb na na-deploy sa Hiroshima ay na-assemble sa partikular na bodega na ito. Totoo man o hindi...

ASHLEY:

30 taon na ang nakalilipas, ang naval shipyard ay na-decommission, na nag-iwan sa marami sa mga gusaling ito na nakatakdang matakpan ng barbed wire at walang mga palatandaan ng pagpasok. Ngunit makikita ng isang bodega ang isang bagong buhay bilang sentrong bodega ng alak. Ang mga gumagawa ng alak mula sa Napa Valley ay mag-iimbak ng daan-daang libong galon ng alak dito habang naghihintay ng padala. Ang mga aklatan ng alak ay nag-imbak ng mga sample ng bawat alak na ginawa ng ilang mga ubasan. Ang mga kolektor ay mag-iimbak ng mga bote ng heirloom na konektado sa kasaysayan ng American West. Habang ang mga taga-California ay nabubuhay sa ilalim ng patuloy na banta ng mga sunog sa kagubatan at lindol, inisip ng mga tao na ang bodega na ito ay hindi masisira. Ngunit marahil ang pagtawag sa isang bagay na hindi masisira ay nakatutukso lamang ng kapalaran.

FRANCES:

Itim ang usok na lumalabas sa bodega kung kaya't inilarawan ng mga bumbero ng Vallejo na parang isang 747 ang bumangga sa gusali.

ASHLEY:

Sumabog ang mga bote dahil sa init. Ang red wine ay umagos sa mga nasunog na kahon. Ang mga bakal na pinto ay nagkakalat ng init tulad ng isang mainit na kawali. Kapag nag-spray ng tubig ang mga fire hose, agad itong sumisingaw sa mainit na singaw, na naging sanhi ng pagtalon ng mga bumbero pabalik. Ang mga bumbero ay gumugol ng walong oras upang makontrol ang apoy.

FRANCES:

Basa ang loob ng bodega. Tumutulo ito ng alak. May mga pool ng alak sa sahig. Marami sa mga kahon ang nasunog, at ang alak ay tumaob sa sahig ng bodega.

ASHLEY:

Sa isang araw, nakita ng gitnang bodega ng alak ang pagkasira ng $250 milyon na halaga ng alak. Ano ang nagdulot ng apoy na ito? Paano nawasak ang isang hindi masisirang gusali na kasing laki ng halos dalawang football field? Well, ang kwentong iyon ay kasumpa-sumpa.

Nakikinig ka sa Vinfamous, isang podcast mula sa mahilig sa alak. Nag-import tayo ng mga kuwento ng inggit, kasakiman, at pagkakataon. Ako ang iyong host, si Ashley Smith.

Ngayong linggo sa Vinfamous, ang mga spark na nag-alab sa pinakamalaking apoy sa kasaysayan ng alak. Upang maunawaan kung bakit nangyari ang sunog na ito, kailangan nating maunawaan kung ano ang nawasak noong Oktubre 2005. At para magawa iyon, magtungo tayo sa hilaga ng Mare Island sa bayan ng Napa Valley ng Deer Park.

Maglakbay sa isang paliko-likong kalsada upang makarating sa Howell Mountain, at makakakita ka ng isang ubasan. Ang mga ubas ay lumalaki paitaas sa isang klasikong istilong Pranses kasunod ng matarik na gilid ng bundok.

DELIA VIADER, GUEST:

Ito ay talagang postcard perpekto.

ASHLEY:

Dito tumatawag si DELIA sa bahay.

DELIA:

Nasa taas kami ng bundok kung saan matatanaw ang isang reservoir, na para itong 20 ektaryang lawa na naka-frame sa post guard. Mga ubasan na umaakyat at bumaba at napapalibutan ng mas maraming bundok at mas maraming ubasan. 1300 feet above sea level lang kami, pero parang nasa ibang mundo ka.

ASHLEY:

Ang pagkamausisa ni Delia ay dinala siya sa buong mundo. Siya ay ipinanganak sa Argentina, nag-aral sa isang German boarding school, at nanirahan sa Paris upang makuha ang kanyang PhD sa pilosopiya. Marunong siyang makipag-usap sa anim na wika. Noong unang bahagi ng 1980s, lumipat siya sa Estados Unidos upang makakuha ng MBA mula sa MIT, at noong bumisita siya sa Napa Valley ng California at nakuha ang ideya na lumikha ng Viader Vineyards.

DELIA:

Ito ay talagang hindi gaanong romantiko o kaakit-akit. Ang negosyo ng alak ay hindi ang tamang direktang linya sa pagitan ng punto A at punto B, ngunit ito ay isang pagkakataon upang palakihin ang aking mga anak sa isang magandang kapaligiran. Naniniwala ako na ang pagiging malapit sa kalikasan at sa isang maliit na lugar, ito ay isang magandang background sa edukasyon para sa pagpapalaki ng mga bata. Naniniwala pa rin ako, at natutuwa ako na itinuturing ng aking anak na isang mahalagang aral na nais niyang ipasa. Ang alak ay isang pagkakataon.

ALAN VIADER, GUEST:

Ito ay isang magandang lugar upang lumaki, tahimik at sa isang napakabagal na kapaligiran. Maliit na bayan, kilala ng lahat ang lahat.

ASHLEY:

Anak niya iyon, si ALAN. Bahagi rin siya ng negosyo ng pamilya bilang Direktor ng Mga Operasyon sa paggawa ng alak. Nakipag-usap kami sa kanya habang siya ay nasa kanilang mga tanggapan ng paggawa ng alak, kaya may maririnig kang ingay sa background. Noong unang lumipat si Delia sa property na ito, para itong baog na burol na natatakpan ng bulkan na bato.

DELIA:

Ang mga baging natin ay tinatawag nating dynamite vines.

ASHLEY:

Napakatigas ng batong ito kaya literal na naglagay si Delia at ang kanyang koponan ng mga stick ng dinamita sa lupa upang makagawa ng mga butas sa lupa upang itanim ang mga baging ng ubas. Ngayon, gumagamit sila ng jackhammers, ngunit ito ay matigas na bato.

Maaaring nagtataka ka kung bakit sinasabi ko sa iyo ang tungkol sa quote na 'dynamite vines.' Buweno, ang matigas na batong bulkan na ito ang dahilan kung bakit hindi nakapag-imbak ng alak sina Delia at Alan sa mga underground tunnel noong panahong iyon.

DELIA:

Normally, I would've stored underground in our own facility and nothing would've happen.

ASHLEY:

Kaya noong ika-12 ng Oktubre, 2005, nakatanggap si ALAN ng tawag sa telepono mula sa isang kaibigang vintner na nagkataong isa ring boluntaryong bumbero. Nakikinig ang kaibigan niya sa scanner nang makarinig siya ng mapangwasak.

ALAN:

Siya ay isang limang alarma sunog.

ASHLEY:

Ang bodega ng alak sa Isla ng Mare.

ALAN:

Aniya, “Well, kung mayroon kang alak doon, hindi ito magandang sitwasyon. Hindi ito magandang site.'

ASHLEY:

Ang Viader Vineyards ay nag-iimbak ng 7,500 kaso ng alak, ang kanilang buong produksyon sa taong iyon.

ALAN:

Mayroong maraming mga bumbero na pumunta sa ganoong paraan, at kaya sinabi niya, kung wala akong ginagawa upang ihinto ang aking ginagawa at pumunta doon, tingnan. Kaya iyon ang ginawa ko.

ASHLEY:

Sumakay si Alan sa kanyang kotse at nagmaneho sa timog sa Mare Island nang mabilis hangga't kaya niya.

ALAN:

Naaalala ko ang pagmamaneho doon, at habang papunta ako sa tulay, nakakuha kami ng magandang lugar sa timog kung saan naroon ang Mare Island. Maaari mong makita ang malaking column na ito. Napakalaking, napakalaking haligi ng usok, itim. Habang papalapit ako dito, mas naaamoy mo, lahat ng materyales sa lahat ng papag na iyon, lahat ng plastik, lahat ng bagay na iyon sa akin ay nilalamon lang ang lahat.

ASHLEY:

Ipinarada niya ang kanyang sasakyan at sumama sa ilan pang mga tao na nakasaksi ng umuusok na usok palabas ng gusali. Masigasig na nagtatrabaho ang mga bumbero habang sinira ng apoy ang trabaho at kabuhayan ng kanyang pamilya.

ALAN:

Hindi pa rin sila nakapasok sa loob para matigil ang sunog. Inaatake lang nila ito mula sa labas dahil sa kapal ng mga konkretong pader at sa kapal ng kisame. Na kung ang isang tao ay nasa loob at ito ay gumuho, ito ay magiging mapangwasak at trahedya.

DELIA:

Kaya ito ay isang napakabigat na suntok.

ASHLEY:

DELIA.

DELIA:

Ang alak ay tatlong quarter na nabenta at ang pera ay natanggap na, at wala akong anumang alak na maibabalik.

ASHLEY:

Oh my gosh, iyan ay nagwawasak.

DELIA:

Ito ay isang maliit na bit ng atsara.

ASHLEY:

Oo, talagang.

Sa kabuuan, higit sa apat at kalahating milyong bote ng premium na alak ang nasira sa sunog na ito sa bodega. Ang alak ay nagmula sa 95 na gawaan ng alak. Wine mula sa Sterling Vineyards, isa sa pinakamalaking winemaker sa estado; mahabang Meadow Ranch; at maging ang race car driver, ang Boutique Winery ni Mario Andretti ay naapektuhan.

Hindi lahat ng alak ay ganap na nawasak. Ginawa itong limonada ng ilang mga gawaan ng alak. Well, kumbaga. Ginamit ng isang gawaan ng alak ang apektadong alak upang lumikha ng umuusok na apoy na inihaw na sarsa. Ilang araw pagkatapos ng sunog, sina Delia, Alan at isang maliit na grupo ng kanilang mga manggagawa ay pumasok sa bodega upang alisin ang anumang umiiral na mga bote.

DELIA:

Lahat kami ay uri ng pagtulong sa isa't isa. “Hoy, may nakita akong papag mo. Ito ay nasa pagitan ng aking papag. Nahulog ang papag ko sa ibabaw mo.'

ALAN:

Para mabigyan ka ng visual, ang warehouse stack pallets at pallets ay 56 case, kaya apat na layer ang taas, 14 case bawat papag, at ang mga ito ay nakasalansan siguro lima o anim na pallets, matataas at maliliit na skyscraper, at lahat sila ay nasa karton. At nang sinubukan ng mga bumbero na patayin ang apoy, binabad nila ang lahat ng tubig at bula. Ano ang mangyayari kapag nabasa mo ang karton ng tubig, ito ay gumuho at pagkatapos ay nawawala ang lahat ng lakas nito. Kaya't ang mga skyscraper na iyon, unti-unti, nagsimulang gumuho sa isa't isa at ito ay lumilikha lamang ng bundok na ito ng basag na salamin. Naalala kong nakakita ako ng malalaking sako ng asukal. At makakakita ka ng mga bariles, at pagkatapos ay magsasala ka at pagkatapos, 'Oh, may isang bote ko,' at, 'Nakikilala ko ang kapsula na iyon. Nakikilala ko ang hugis ng bote na iyon, 'at ito at iyon. Inabot kami ng mga linggo, kung hindi buwan, para gawin ito.

ASHLEY:

Hindi gusto nina Delia at Alan ang isang subpar, umuusok na produkto na hindi sinasadyang mahulog sa mga kamay ng mga mamimili sa pamamagitan ng tinatawag na gray market, o pagbili ng alak sa labas ng itinuturing na normal na balangkas ng pamamahagi. Habang nakikipagbuno ang mga gumagawa ng alak sa kung ano ang susunod, inaalam ng pagpapatupad ng batas kung paano ito nangyari. Ang tatlong talampakang kongkretong pader ay nagpanatiling ligtas sa alak mula sa mga lindol, ngunit ang mga code ng sunog noong panahong iyon ay hindi nangangailangan ng mga sprinkler.

FRANCES:

At iyon, siyempre, ay naging isang nakamamatay na pagkakamali.

ASHLEY:

Sige. At iyong talagang makapal na pader, parang pinahirapan ang mga bumbero na makalusot kapag nangyayari ang sunog. tama?

FRANCES:

Well, ang makapal na pader ay nangangahulugan na kapag ang apoy ay sumiklab sa loob, ang lugar ay naging oven. Ang mga temperatura ay tumaas talaga, talagang mabilis at mahalagang nagluto ng maraming alak.

ASHLEY:

Si Frances Dinkelspiel iyon. Siya ay isang beteranong mamamahayag at isang ikalimang henerasyong taga-California. Siya ang nagtatag ng community news organization na Berkeleyside. Bilang karagdagan sa pag-uulat para sa New York Times, Wall Street Journal at Los Angeles Times, iniulat niya ang apoy na ito sa kanyang aklat na Tangled Vines, na kung saan ay isang mahusay na basahin. At mayroon din siyang personal na koneksyon sa apoy na ito.

FRANCES:

Ang pangunahing bahagi ng aking aklat ay nag-uusap tungkol sa Port at Angelica na ginawa ng aking lolo sa tuhod noong 1875, sa Rancho Cucamonga, isa sa mga pinakaunang ubasan sa California, sa katimugang California. At nawasak ang alak na iyon.

ASHLEY:

175 bote ng alak na ito ang nasira. Ang mga ubas sa alak na iyon ay itinanim noong 1839. Iyan ay bago naging estado ang California.

FRANCES:

At syempre, nalungkot ako sa narinig ko. nalungkot ako. Parang nawasak ang kasaysayan.

ASHLEY:

Sinabi niya na napakaaga sa pagsisiyasat, ang pagpapatupad ng batas ay nakakita ng mga palatandaan ng panununog.

FRANCES:

Dinala nila ang Bureau of Alcohol, Tobacco, Firearms and Explosives upang suriin ito. Nagdala sila ng arson dog na nagngangalang Rosie, at suminghot-singhot si Rosie sa storage bay ni Mark Anderson. Ipinahiwatig niya na nakaamoy siya ng accelerant. Maagang alam ng mga Ahente ng ATF na naganap ang panununog.

ASHLEY:

Mark Anderson. Siya ay isang tao tungkol sa bayan sa Sausalito, isang masining na bayan sa San Francisco Bay. Lumaki siya sa Berkeley, nag-aral ng law school sa UC Berkeley, at nabighani sa alak noong umuunlad pa ang industriya sa Napa Valley.

FRANCES:

Lumipat siya sa Sausalito kung saan nagtayo siya ng mga houseboat, at pagkatapos ay naging malaking mamamayan siya ng Sausalito. Siya ay nasa Chamber of Commerce. Tumulong siya sa pagsasaayos ng Sausalito Art Fair. Siya ay naging napakakilala sa pagkain sa restaurant na ito na tinatawag na Sushi Ran sa Sausalito, ang kahanga-hangang Japanese restaurant na ito. At sa oras na iyon, ang may-ari ay tulad ng isang board ng Sushi Ran regulars na kumain ng maraming sushi, at si Mark ay nanalo sa unang pwesto sa loob ng ilang taon. Siya ay isang mahusay na panauhin sa hapunan. Magiging masaya ka na maging kaibigan mo siya.

ASHLEY:

Siya ay nag-claim na nag-imbento ng voicemail. Siya raw ang namamahala sa rock band, Iron Butterfly. At noong ika-12 ng Oktubre, 2005, ang araw ng sunog, sinabi niyang inaalagaan niya ang kanyang namamatay na ama.

FRANCES:

Pero sinungaling din siya. Patuloy niyang pinalalaki ang kanyang mga nakaraang tagumpay at ang kanyang mga nagawa, at hindi ka kailanman makakakuha ng isang direktang kuwento mula sa kanya.

ASHLEY:

Hindi nag-imbento ng voicemail si Mark. Wala siyang koneksyon sa Iron Butterfly. At kahit na ang kanyang ama ay may sakit, hindi siya nakaupo sa tabi ng kama nang sumiklab ang apoy.

Sino si Mark Anderson? At higit sa lahat, nasaan si Mark Anderson noong araw ng sunog? Malalaman natin pagkatapos ng maikling pahinga.

Si Mark Anderson ay nagpatakbo ng isang kumpanya ng imbakan ng alak na tinatawag na Sausalito Cellars. Aalagaan niya ang mga pribadong bodega ng alak ng mga tao nang may bayad. Sa huling bahagi ng 2014, iniimbak niya ang alak ng kanyang mga kliyente sa Wines Central Warehouse.

FRANCES:

Mayroon lamang talagang isang tao sa bodega bago nagsimula ang sunog, at ang lalaking ito na nagngangalang Mark Anderson. At naroon na siya noong hapong iyon nang nagpasya ang manager ng bodega na magsara nang maaga, dahil nasa kalagitnaan na ng ani at mabagal ang mga pangyayari.

ASHLEY:

Hiniling ng manager ng warehouse na si Debbie sa isang empleyado na sabihin kay Mark na oras na para umalis. Sinabi ng mga saksi na tumakbo siya palabas ng bodega, kahit na siya ay mahina ang kalusugan. Karaniwan siyang gumagamit ng tungkod sa paglalakad. Tapos stranger pa, pagkalabas niya ng bodega, tinawagan niya si Debbie.

FRANCES:

Tumawag si Mark sa kanya makalipas ang ilang minuto at nagpahayag ng pagtataka na si Debbie ay nasa bodega pa rin, na hindi niya ito isinara. Naisip ni Debbie na kakaiba ito dahil hindi siya tinawagan ni Mark sa telepono. At pagkatapos ay pinag-usapan ni Mark kung paano niya bibisitahin ang kanyang ama sa Veterans Center. Well, nauwi sa pagiging alibi ni Mark, o sinusubukan niyang gamitin iyon bilang alibi. Kaya siguro tinatawagan niya si Debbie para i-establish na nasa ibang lugar siya nang sumiklab ang apoy. At makalipas ang ilang sandali, narinig ng manager ang alarma ng sunog, at siya at ang kanyang mga tauhan ay bumaba sa sahig ng bodega at nakita nila ang bolang apoy na ito. Nakatakas sila sa bodega, buti na lang.

ASHLEY:

Si Mark ay mukhang masigla, nakatuong mamamayan sa Bay Area. He would wax poetic about his love for wine, the whole purpose of his company, Sausalito Cellars was taking care of people’s wine. Para sa isang bayad, siyempre. Bakit ang isang mahilig sa alak ay magsusunog sa daan-daang libong bote ng alak? Ano ang motibo niya sa panununog?

Balikan natin at tingnan kung paano pinapatakbo ni Mark ang kanyang negosyo, ang Sausalito Cellars. Siya ba ay isang mahusay na tagapangasiwa ng alak ng kanyang kliyente?

FRANCES:

Maraming tao ang bumibili ng alak para tumanda ito, at ilalagay nila ito sa isang pasilidad ng imbakan at mawawala sila nang maraming taon. At sa gayon ay napaka-kaakit-akit. Akala mo maaari kang uminom ng alak ng mga kliyente, hindi nila mapapansing nawala ito dahil hindi nila ito makikita. Kaya sa tingin ko malamang nagsimula si Mark... Siguro naisip niya na papalitan niya ang alak na iyon, ngunit nagsimula siya marahil hindi talaga iniisip na siya ay magiging isang ganap na felon.

ASHLEY:

Nagtayo si Mark ng tiwala sa pamamagitan ng kanyang pampublikong katauhan, ngunit sa likod ng harapan, siya ay nahuhulog sa pera. Ang ama ni Mark ay pinansiyal na sinuportahan siya at ang kanyang mga pagsisikap sa negosyo, kahit na ang kanyang ama ay nagkasakit nang husto, at ito ay nagpagalit sa nakababatang kapatid ni Mark na si Steven. Gumawa pa si Steven ng isang online na persona na pinangalanang Corpulent Raider at pinabulaanan ang mga kasinungalingan ng kanyang kapatid na si Mark. Inakusahan pa niya si Mark na niloko ang kanilang ama para manghimasok ng pera. Ngunit kalaunan, natuyo ang pera ng kanyang ama. Siya ay desperado, at nakakita siya ng isang pagkakataon para sa mabilis na pera.

FRANCES:

Lalo na, noong unang bahagi ng 2000s, madaling magbenta ng ninakaw na alak. Maaari kang pumunta sa internet at ilista ito. Maaari kang madalas na pumunta sa mga mangangalakal, at hindi sila hihingi sa iyo ng mga resibo tungkol sa kung saan mo binili ang alak na ito. At iyon ang ginawa ni Mark Anderson; napunta siya sa mga mangangalakal ng alak at sinabi, May karapatan akong ibenta ang alak na ito, at hindi sila hihingi ng labis, at bibili sila ng kanyang alak at ipagbibili ito.

ASHLEY:

Tama. Babayaran siya upang mag-imbak ng alak, at pagkatapos ay lihim niyang ibebenta ang alak na iyon, at sa gayon siya ay uri ng binabayaran para sa alak sa magkabilang dulo.

FRANCES:

Oo. Inilarawan mo lang ito. Kaya't mayroon akong paglalarawan ng isang lalaking nagngangalang Sam Mazlik na nagmamay-ari ng isang restaurant sa South San Francisco, at nagpasya silang mag-partner na isara ang restaurant. Kaya inilipat ni Sam ang dose-dosenang mga kaso ng alak mula sa restaurant papunta sa Sausalito Cellars. Iniwan niya ang alak na iyon doon nang napakatagal dahil hindi siya nagbubukas muli ng bagong restaurant kaagad. At ito ang alak na sa tingin ko, unang binenta ni Mark, dahil nakita niyang hindi na nagpapakita ang lalaking ito. Dadalhin ni Mark ang alak na ito sa iba't ibang mga mangangalakal sa paligid ng Bay Area at ibebenta ito. Nang hilingin ni Sam na ibalik ang kanyang alak at magpadala ng isang trak at nakuha lamang ang ilang mga kaso, binigyan siya ni Mark ng napaka detalyadong paglalarawan ng, 'Naku, Sam, talagang humingi ka ng 40 kaso pabalik sa petsang ito at isa pang anim na kaso pabalik noong ang petsang iyon,” at gumawa siya ng uri ng pekeng salaysay na ito tungkol sa kung paano hiniling ni Sam ang kanyang alak.

ASHLEY:

Ang mahal na mga tagapakinig na ito ay paglustay. Iuulat ng kanyang mga customer ang nawawalang alak, ngunit mas mataas ang priyoridad ng pulisya.

FRANCES:

Hindi alam ng mga customer kung ano ang gagawin tungkol dito. Sa huli ay pumunta sila sa Sausalito Police, at nang dumami ang bilang ng mga taong nagrereklamo tungkol kay Mark Anderson, nagsimulang magsagawa ng imbestigasyon ang Sausalito Police, at sa wakas ay nagsampa ng mga kaso ang Abugado ng distrito ng Marin County laban kay Mark Anderson.

ASHLEY:

Ilang buwan lamang bago ang sunog, si Mark ay kinasuhan ng panghoholdap at pagnanakaw dahil sa pagnanakaw ng alak ng kanyang kliyente.

FRANCES:

Ang kanyang pangalan ay nag-flash sa mga pahayagan, kaya agad siyang itinuring na hindi mapagkakatiwalaan, kaya nalulugi siya sa negosyo. Hinihiling ng mga tao na bawiin ang kanilang mga alak. Laging hindi nila maibabalik ang kanilang mga alak.

ASHLEY:

Kapag nagtanong ang mga kliyente tungkol sa nawawalang alak, sasabihin niya sa kanila ang mahabang roundabout na dahilan kung paano nawala ang alak. Gaslighting ang mga ito, mahalagang. Sa totoo lang, hindi na maibalik ni Mark ang kanyang mga kliyente ng alak dahil minsan ay wala na ang alak; hindi bababa sa hindi sa Sausalito Cellars, na talagang iniimbak sa gitnang bodega ng alak.

Dahil dumarami na ang legal na kaso laban sa kanya at nalalapit na ang paglilitis, mukhang kailangang harapin ni Mark ang mga kahihinatnan ng kanyang mga aksyon. Ang lahat ba ay nakakakuha ng conman connoisseur na ito? Hindi eksakto.

Noong ika-12 ng Oktubre, 2005, pumasok si Mark sa gitnang bodega ng mga alak na may dalang isang balde ng basahang basang gas, na naglalayong magpasiklab ng apoy upang sirain ang ebidensya at pagtakpan ang panghoholdap na nangyayari sa kanyang kumpanya, ang Sausalito Cellars. Ito ay ayon sa Bureau of Alcohol, Tobacco, Firearms and Explosives.

FRANCES:

Sasabihin niya, 'Hindi ako nagbebenta ng alak ng aking kliyente. Nasunog ito sa apoy na iyon, kaya hindi mo ako maaaring akusahan ng panghoholdap.” Iyon ang naging motivation niya.

ASHLEY:

Di-nagtagal pagkatapos noon, inaresto si Mark dahil sa panununog, pandaraya sa koreo at pag-iwas sa buwis. Siya ay nakikiusap na nagkasala, kahit na sinabi ni Frances na hindi siya umamin ng anumang pagkakasala sa kanya. Noong naghihintay siya ng paglilitis, nagsimula silang magpalitan ng liham ni Frances.

FRANCES:

Nakaupo ako sa aking desk isang araw at nag-ring ang telepono, at bigla kong narinig ang naka-record na mensaheng ito. 'Kukuha ka ba ng collect call, telelink,' anuman, 'mula kay Mark Anderson?' At sinabi kong oo.

ASHLEY:

Ilang beses niya itong binisita sa Sacramento County Jail.

FRANCES:

Kaya pinuntahan ko siya para kausapin. At narito ako sa reporter na ito na nag-iisip, 'Oh, kukunin ko siyang magsalita tungkol sa kung bakit niya sinindihan ang apoy na ito,' dahil siya ay umamin na nagkasala, ngunit hindi siya kailanman umamin na nagsunog. Sa halip, iikot niya ang mga kuwento tungkol sa kung paano niya tinawid ang Sahara Desert sakay ng isang kamelyo, at bumili siya ng isang babae para sa kanyang asawa sa halagang $8 at kung paano siya nag-imbento ng voicemail, at lahat ng kamangha-manghang mga piging ng alak na ito na dinaluhan niya. Kaya, pinakikinggan mo ang mga ito at ang mga ito ay magagandang kuwento, ngunit malamang na kakaunti sa mga ito ang totoo.

ASHLEY:

Sa paglipas ng panahon ng paglilitis, ang mga dokumento ay inihayag kasama ang isang pagsusuri sa psych, na nagpinta ng larawan ni Mark bilang isang narcissist.

FRANCES:

Nagkaroon siya ng pang-unawa sa kanyang sarili bilang nangunguna at sentral sa mundo. Wala siyang empathy sa ibang tao. Iyon ay nagpapaliwanag kung bakit si Mark ay maaaring mag-claim na isa sa mga pinakamalaking mahilig sa alak sa mundo at hindi makaramdam ng ganap na pagkakasala o pagsisisi tungkol sa pagbebenta ng alak ng kanyang kliyente o pagsunog at pagsira ng apat at kalahating milyong bote ng alak.

ASHLEY:

Noong 2007, sinentensiyahan siyang gumugol ng 27 taon sa bilangguan upang magbayad ng $70.3 milyon bilang pagbabayad-pinsala. Ito ay isang mas mahabang sentensiya kaysa kung siya ay napunta sa bilangguan para lamang sa paglustay. Nang maihayag ang lahat ng ito, nagkaroon ng pakiramdam ng nasirang tiwala sa komunidad.

FRANCES:

Ang mga tao sa komunidad ay nadama na pinagtaksilan at nagulat na lamang na ang diumano'y magalang na mamamayan ay talagang naging isang manloloko.

ASHLEY:

Ang motibo at intensyon na iyon ay sirain lamang ang natitira sa mga alak ng kanyang kliyente, na iniimbak niya sa Wine Central Warehouse. Sa huli, marami pa siyang nawasak. Ang apoy ay nagkaroon ng ripple effect sa buong industriya ng alak sa California.

FRANCES:

Nagising ang mga tao sa katotohanan na kailangan mo ng mga sprinkler, hindi lamang matibay na pader. Kaya sa tingin ko ang mga bodega ng alak ngayon ay ganap na nawiwisik. Nagsimula rin ito ng isang proseso kung saan mas maraming winemaker sa Napa ang nagsimulang gustong mag-imbak ng kanilang alak sa site, at kaya maraming mga winemaker ang naghukay ng mga kuweba sa mga burol ng kanilang mga gawaan ng alak. Iyan ay isang lumang bagay na nagsimula sa Napa noong 1860s, ngunit ito ay bumilis sa paglipas ng mga taon. Sa palagay ko ay sumasalamin iyon na talagang mas gusto ng mga gumagawa ng alak na mamahala sa kanilang alak mula sa pagtatanim hanggang sa mga ubas, sa pag-aani, sa paggawa ng alak, pagbote nito, at pag-iimbak nito. Kung may kontrol sila sa kumpletong proseso, maaari nilang patunayan ang integridad ng kanilang alak. At kung kaya't ang pagkasunog sa bodega ng alak na ito ay isang halimbawa ng hindi pagkakaroon ng kontrol sa integridad ng iyong alak.

ASHLEY:

Bumalik sa Howell Mountain, Delia at ALAN, ang mag-ina sa likod ng Viader Vineyards ay kailangang umasa sa pagkawalang ito. Ang buong vintage ng Viader Vineyards noong 2003 ay aksidenteng nasira nang sunugin ni Mark Anderson ang alak ng kanyang mga kliyente sa gitnang bodega ng alak. Sinabi nina Delia at Alan na hindi sasagutin ng kanilang insurance ang mga pagkalugi dahil sa isang sugnay na itinuturing na ang alak ay nasa transit. Ang alak ay papunta sa mga restawran at tindahan ng alak, ngunit kailangan nilang bayaran ang kanilang mga kliyente nang umusok ang produkto. Ang pagkawalang ito ay naging sanhi ng Viader Vineyards upang ganap na muling likhain ang kanilang diskarte bilang isang negosyo. Nagbenta sila ng mga futures ng alak bilang isang pamumuhunan sa mga vintage na hindi pa nila nagagawa. Nagsimula rin sila ng tasting room noong 2006 sa Delia's Guest House; muli, noong hindi pa karaniwan na gawin ito.

DELIA:

Kailangan kong pindutin ito sa lahat ng apat na cylinders upang makabuo ng cash flow.

ASHLEY:

Tama, siyempre.

DELIA:

Kaya ito ay pangangailangan. Hindi pa ito ang uso na magiging mamaya.

ASHLEY:

Oo. Nauna ka siguro noon. Mayroon ka pa bang silid sa pagtikim ngayon?

DELIA:

Oo, nasa akin pa rin ang tasting room, at kakaunti pa rin ang bisita namin at napaka-eksklusibo. Ang mga taong sumusuporta sa amin ay bahagi ng isang napakaliit na grupo, at mayroon pa akong mga tao na nangongolekta ng aming alak mula sa aming pinakaunang vintage na naging mabubuting kaibigan.

ASHLEY:

Iyan ay napaka-cool.

DELIA:

Yeah, I find it super cool.

ASHLEY:

Ito ay isang bagay na natatangi na hindi kinakailangang gayahin. Ang bawat batch ay natatangi at ang bawat bote ay magkakaiba, kaya ito ay sining na kinuha mula sa mundo at kung kanino man ito pag-aari, ang taong gumawa nito, ang taong bumili nito. At ang toll ay palaging mas malaki kaysa sa nawalan lang tayo ng pera, talaga.

DELIA:

Ang toll ay mas malaki. Hindi lang kami nawalan ng pera; malamang na natalo kami nitong 20 taon bago ang trabahong nagawa para makuha ang lahat ng mga pagkakalagay sa bawat nangungunang restaurant ng estado sa lahat ng 50 estado at 30 bansa noong panahong iyon na kailangan naming bitawan. Kinailangan naming pumili kung sino ang maaari naming ibigay sa napakakaunting natitira sa amin at kung sino ang magtatagal upang makatanggap ng 2004 at magsasabing, 'Paumanhin, hindi namin magagawa ito.' Kaya kinailangan ng mas malaking toll sa kahulugang iyon. Ito ay maraming trabaho na itinapon.

ASHLEY:

Syempre.

ALAN:

Nag-pivote kami at direkta kami sa consumer, at ngayon ay ginagawa namin ang parehong mga uri ng pamumuhunan at relasyon sa aming direktang consumer, ang mga taong talagang mayroon nito sa hapag-kainan na bumibisita sa amin. Tawagan kami para sa Pasko, tawagan kami para sa kanilang anibersaryo. Nakakatuwang makita kung saan tayo napunta bilang resulta nito. Hindi ko sana pipiliin ang landas na ito, ngunit nakakatuwang makita kung nasaan kami ngayon.

DELIA:

Ginagawa nitong kawili-wili para sa mamimili, kolektor, at para sa amin, dahil nakikita namin kung paano nagbabago ang alak. Ang alak ay isang inumin ng pakikipagkaibigan, at sa tingin ko ito ay nag-aanyaya ng isang pakiramdam ng pagdiriwang, ngunit din ng isang pakiramdam ng kasaysayan at isang pakiramdam ng pagkamangha.

ASHLEY:

Noong 2020, nakita ng California ang pinakamalaking panahon ng wildfire, ayon sa California Department of Forestry and Fire Protection. Sa Napa at Sonoma, aktibo ang glass fire sa loob ng 23 araw at sinira ang halos 2000 gusali at 31 gawaan ng alak. Naapektuhan din ng wildfire ang ari-arian ng Viader Vineyards. Nang sumunod na taon, naging boluntaryong bumbero si Alan.

ALAN:

Kaya ibinabalik ko ang komunidad na ito kung saan ako lumaki. Kinailangan ng isang medyo malaking pagkatalo para sa salamin mula sa apoy ng salamin, kaya iyon ang pinakamaliit na magagawa ko. Hindi tayo basta uupo at maging biktima. Humanap ng solusyon, humanap ng paraan para mapahusay ito. Iyan ang ginagawa namin. Nagtitiyaga kami.

ASHLEY:

Ang Viader Vineyards ay muling itinayo ang sarili mula sa abo habang si Mark Anderson ay nakaupo sa bilangguan. Ngunit noong Oktubre, pinagkalooban siya ng mga awtoridad ng tinatawag na compassionate release dahil siya ay nasa mahinang kalusugan. Lumabas siya sa bilangguan sa edad na 73.

Nagtataka ako ngayon na ang taong responsable, si Mark Anderson, ay pinalaya dahil sa mga kadahilanang pangkalusugan Mula sa kanyang sentensiya, sa palagay mo ba ay nabigyan ng hustisya ang kasong ito?

DELIA:

Sa tingin ko mayroong ilang uri ng hustisya na hindi para sa atin na ibigay. Sa tingin ko ay makukuha niya ang nararapat sa kanya sa isang punto o iba pa. Hindi ko akalain na may aayusin ang kulungan na iyon.

ALAN:

Hindi iyan ibabalik ang mga alak, tama ba?

DELIA:

Hindi. Hindi maganda o masama ang pakiramdam ko na siya ay inilagay sa bilangguan o na siya ay pinalaya, ngunit sa palagay ko ito ang sistemang mayroon tayo.

ASHLEY:

Tama.

DELIA:

Makukuha niya ang nararapat sa kanya sa huli.

ASHLEY:
Habang naghahanda kaming i-publish ang episode na ito ng Vinfamous, narinig namin ang balita na namatay si Mark Anderson noong nakaraang taon. Sinira ng reporter na si Frances Dinkelspiel ang kuwento matapos ipaalam ng matagal nang kasintahan ni Mark sa korte ang kanyang pagpanaw. Patuloy niyang itinanggi na siya ang nagsunog ng apoy hanggang sa kanyang kamatayan — labingwalong taon pagkatapos ng sakuna.

Iyon lang para sa episode ng Vinfamous ngayong linggo, isang podcast ng mga mahilig sa alak. Samahan kami sa susunod habang sinisiyasat namin ang isang vino vendetta na nagpadala ng mga shockwave sa buong mundo ng alak.

Maghanap ng Vinfamous sa Apple, Spotify, o saan ka man makinig at sundan ang palabas para hindi ka makaligtaan ng isang iskandalo. Ang Vinfamous ay ginawa ng Wine Enthusiast, katuwang ang Pod People. Espesyal na pasasalamat sa aming production team, Dara Kapoor, Samantha Sette at ang team sa Pod People: Anne Feuss, Matt Sav, Aimee Machado, Ashton Carter, Danielle Roth, Shaneez Tyndall, at Carter Wogahn.

(Ang Theme Music Fades Out)